niedziela, 26 sierpnia 2007

Tatry w sierpniu

Po raz kolejny przekonałem się, że góry są absolutnie nieprzewidywalne. Zwłaszcza te najwyższe. Prognoza z dnia poprzedniego - bezchmurne niebo. Stan faktyczny - podczas robienia zdjęć Ani, musiałem jej mówić, żeby nie odchodziła za daleko, bo nie widać jej przez mgłę :) Gdyby w prognozie przewidzieli, że tak właśnie będzie, to napewno byśmy nie pojechali tego dnia, jednak absolutnie nie żałujemy wyjazdu - było wyjątkowo... Plan był taki: zdobyć Szpiglasowy Wierch i podziwiać jedną z najpiękniejszych panoram w Tatrach. Jednym z symboli wycieczki - dosyć nieoczekiwanie - okazały sie połamane i powyrywane drzewa - skutki wichury, jaka przeszła poprzedniego dnia przez Tatry i Zakopane. Drzewa jak zapałki...
Początkowo, gdy szliśmy Doliną Rostoki - mgła robiła się coraz gęstsza i traciliśmy resztki nadziei, że coś dzisiaj zobaczymy. Ale przygotowani byliśmy zdecydowanie lepiej, niż większość ludzi, którzy szli np. w koszulkach bez rękawek tudzież klasycznie w japonkach. Słyszeliśmy też teksty typu: "gdybym wiedziała, że tak będzie, to bym wzięła termos z gorącą herbatą". Myśmy też nie wiedzieli, ale herbata z cytryną nad stawami smakowała pysznie. W każdym razie, gdy doszliśmy do Doliny Pięciu Stawów Polskich zaczęło się nieco przejaśniać. W pewnej chwili można było nawet zobaczyć Kozi Wierch. I wtedy przez myśl mi przemknęło, że może jednak byśmy wyszli na ten upragniony Szpiglasowy Wierch. Na szczęście moja nadzieja została bardzo szybko zgaszona przez kolejne chmury, które napłynęły bóg wie skąd. Decyzja była przemyślana - po co wyłazić na jakiś szczyt tylko po to, żeby zobaczyć piękną panoramę mgły i potem zejść? Postanowiliśmy więc, że pójdziemy dokładnie taką samą trasą jak 2 lata temu w czerwcu - czyli nad Morskie Oko przez Świstówkę. Rozpisywać się tu nie ma co - trasa bardzo prosta i niestety niezwykle popularna.
Najbardziej wyjątkowe okazały się widoki gór w chmurach. Natura okazała się łaskawa i ukazała nam się w niezwykle magicznej atmosferze - wilgotnej, przytłaczającej, ulotnej. Nigdy nie zapomnę 5 sekund zachwytu nad Orlą Percią wyłaniającej się z chmur, nie wspominając o nie mogących się wydostać zza chmurnej zasłony Rysach i niezwykle mrocznym widoku niedostępnego Mnicha odbijającego się w stalowo zimnej tafli Morskiego Oka... Było wyjątkowo.


Zdjęcia z wycieczki:
http://picasaweb.google.pl/lchlebda/TatrySierpien2007

czwartek, 23 sierpnia 2007

Podbój nowej galaktyki

Zmęczeni całodzienną pracą postanowiliśmy wybrać się na krótką przejażdżkę nad Rudawę. Jeżdżąc bez celu po wąskich uliczkach nawet nie spostrzegliśmy, że odjechaliśmy już dość daleko i jesteśmy prawie na Zakamyczu. I tu właśnie skończyła się nasza krótka wycieczka, ponieważ jak stwierdził Łukasz stąd już tylko dwa kroki - a właściwie należało by powiedzieć dwa obroty koła rowerowego- do Obserwatorium Astronomicznego.
Obserwatorium, które znajduje się w Forcie Skała na szlaku Twierdzy Kraków zostało założone w 1792 roku, więc oboje zgodnie stwierdziliśmy, że skoro jesteśmy już tak blisko...
"Dwa kroki" okazały się wielką górą, ale skuszeni perspektywą obejrzenia prawdziwego obserwatorium - a może nawet odkrycia nowej galaktyki - postanowiliśmy podjąć wyzwanie. Niestety ku naszemu wielkiemu rozczarowaniu, na miejscu przywitała nas zamknięta brama i tabliczka "OBCYM WSTĘP WZBRONIONY". Tym sposobem nasze plany podboju kosmosu i przeprowadzenia badań nad "wieloskalową strukturą Wszechświata" skończyły się całkowitym niepowodzeniem.
Tylko na pocieszenie pokazał nam się zawsze niezawodny Księżyc - jednak przyjemnie czasem spojrzeć do góry :)


środa, 22 sierpnia 2007

Pierwszy raz o rowerze

W końcu przyszedł czas na mój pierwszy wpis. Upomniana przez Łukasza, postanowiłam nie zaniedbywać więcej naszego bloga i też napisać parę zdań.
Otóż dzisiaj wybraliśmy się na wycieczkę rowerową po "najbliższej" okolicy i trafiliśmy aż do starego Przedsiębiorstwa Przemysłu Betonów "PREFABET" na Nowej Hucie - czyli "Starej Fabryki". Cóż, nazwa brzmi dumnie. Noo dooooobra przyznam się że nie trafiliśmy tam przypadkiem. Do Starej Fabryki już dawno zabrali nas Ottawka i Mateusz, jednak dopiero dzisiaj - również we czwórkę - wybraliśmy się tam z aparatem. Stare, opuszczone i zniszczone zabudowania, hale fabryczne i ogromna pusta betonowa przestrzeń robią niesamowite wrażenie zwłaszcza o zmroku. Dzisiaj teren fabryki wykorzystywany jest przez kierowców - zarówno amatorów "ostrej jazdy" jak i tych bardzo początkujących - dla nas natomiast to idealne miejsce na imprezę - jeżeli tylko ma się KOCYK. Na szczęście rower Ottwki ma kocyk dołączony "w zestawie":)


poniedziałek, 20 sierpnia 2007

Krajobraz po deszczu

Jako, że właśnie burza za oknem, przypomniało mi się, że mam kilka zdjęć pochodzących z ogrodu Ani w Jaśle, które zrobiłem zaraz po deszczu, a niektóre także w trakcie jego trwania. Umieszczam je w galerii pt. 'Krajobraz po deszczu' i z czasem, kiedy tylko pojawi się jakieś zdjęcie warte uwagi będę tę galerię uzupełniał kolejnymi. Tak więc galeria krajobraz po deszczu otwarta.
Enjoy!

http://picasaweb.google.com/lchlebda/KrajobrazPoDeszczu


Koniec leniuchowania

Niestety prawie bezproduktywne lenistwo dobiegło końca wczoraj wieczorem, kiedy to przyjechaliśmy po tygodniu (w moim wypadku 5 dni) z Jasła. Głównym mym zajęciem na 'urlopie' była intensywna produkcja tlenu oraz konsumpcja niczym nieograniczona. Myślę jednak, że bilans energetyczny mojego organizmu był dodatni, ponieważ znacznie więcej jadłem niż produkowałem tlen, co oznacza, że gdzieś się musiała ta energia nagromadzić :) W związku z czym pełen energii ruszyłem dziś do pracy zarówno zawodowej, jak i magisterskiej. Będąc całkiem szczerym to prawie nic jeszcze nie zrobiłem w te wakacje, więc zaległości trzeba będzie nadrobić... A więc będę musiał ruszyć na podbój grafów i algorytmów. Z nieukrywaną powściągliwością powiem, że bardzo mi się chce...
Poza tym moja mama z Mateuszem wyjechali we środę, więc smutek ogarnął mnie wielki pomyślawszy, że dopiero początkiem października zobaczę płetwę małego walenia :P

wtorek, 14 sierpnia 2007

Moja mama VS rodzice Ani

Od dawna chcieliśmy, żeby nasi rodzice się wreszcie poznali zwłaszcza, że my sami już się z nimi zaznajomiliśmy bardzo dobrze. No i nareszcie pojawiła się dosyć niespodziewanie okazja do spotkania, do którego doszło w niedzielę 12 sierpnia 2007 r :) Mama Ani zaprosiła moją mamę do siebie i tak pojechaliśmy razem rano w niedzielę. Trzeba tu zaznaczyć, że byliśmy zaraz po weselu, więc było to dla nas nie lada wyzwanie :P A propos wesela, to było ono naszym pierwszym i nie było typowym polskim weselem, bo odbyło się w mieszkaniu w dosyć kameralnej atmosferze i nie trwało do białego rana, a jedynie gdzieś do 2 - 3 w nocy. No w każdym razie w niedzielę spotkaliśmy się i doszło do konfrontacji 3 nauczycieli :) Oczywiście nie obyło się bez "nauczycielskich pogaduch wiadomo o czym" i generalnie było bardzo sympatycznie, a rodzice najwyraźniej się polubili :) Mam nadzieję, że kiedy tylko będzie to możliwe, spotkają się jeszcze raz. W każdym razie bardzo będziemy o to zabiegać.

czwartek, 9 sierpnia 2007

Tatry w lipcu...

...są doprawdy piękne :) Nie można nie wspomnieć o dwóch wyjazdach w Tatry w lipcu, zwłaszcza kiedy obydwa były bardzo udane. Muszę przyznać, że trochę czekaliśmy z pogodą, tak żeby wyjechać w weekend, ale wreszcie się udało. Pierwszy raz 15 lipca - pogoda była idealna. Już od tygodnia zapowiadali super pogodę, więc nie zastanawialiśmy się przez chwilę, czy jechać :) Dzień wcześniej byliśmy z Mateuszem w dolinkach Kobylańskiej i Bolechowickiej i trochę nas bolały nogi, ale zdołaliśmy pokonać wcześniej zaplanowaną trasę bez problemów. Kuźnice - Hala Gąsienicowa - Kasprowy Wierch - świnicka przełęcz - Kuźnice. Trasę pokonaliśmy w regulaminowym czasie gry :P - 7 godzin, ale zdecydowanie nie śpieszyliśmy się. Jedno co napewno Ania będzie wspominać po tym wyjeździe, to poparzenia słoneczne pierwszego stopnia :) Najlepsze, że wzięliśmy ze sobą filtr przeciwsłoneczny, tylko nie wiedzieć czemu - nie zastosowaliśmy go...
Drugi wyjazd 28 lipca był na Czerwone Wierchy i był znacznie dłuższy od pierwszego. Trasę Dolina Kościeliska - Ciemniak - Kondracka Kopa - Kasprowy Wierch - Kuźnice pokonaliśmy w czasie 8 godzin, czyli w czasie o ponad godzinę krótszym niż wg znaków :) Chyba najbardziej zapamiętamy z tego wyjazdu dwóch przemasterów, którzy szli z Giewontu na Kasprowy w japonkach! A pod Kasprowym zapytali nas "Którędy do Zakopanego?". Normalnie RESPECT!
Generalnie cały wyjazd był baaaaardzo udany , a to zdjęcie poniżej najlepiej obrazuje, jak było :)



Zdjęcia z Czerwonych Wierchów:
http://picasaweb.google.com/lchlebda/CzerwoneWierchy

Jesteśmy jazzy

Popełniłem tą notkę, ponieważ dziś dobrze jest być trendy, a napewno posiadanie bloga nie jest passe. W związku z czym będziemy tutaj z Anią wpisywać ciekawsze informacje z naszego życia wzięte, by potem po latach móc sobie z łezką w oku wspomnieć niektóre chwile, które są ulotne, a których nigdy byśmy nie zapisali. Także póki co jesteśmy jazzy :)